Τι έδειξε η έρευνα
- Η μελέτη έγινε σε ζώνη ασβεστολιθικής λιβαδικής έκτασης 600 ha στο Εθνικό Πάρκο Hainich στη Γερμανία.
- Σε ζεύγη όμοιων τετραγωνικών «τεμαχίων», τα μισά είχαν επιδράσεις από rooting αγριόχοιρων και τα άλλα δεν είχαν.
- Οι περιοχές με rooting εμφάνισαν υψηλότερο πλήθος ειδών φυτών – συμπεριλαμβανομένων και τριών ειδών που βρίσκονται σε κατάλογο απειλούμενων. :contentReference[oaicite:4]{index=4}
- Ωστόσο, υπερβολική επιφάνεια ξεσκαμμένου εδάφους έδειξε ότι μπορεί να μειώσει την αποικιοποίηση από φυτά.
Σημασία για τη διαχείριση
Οι περιοχές αυτές (calcareous grasslands) είναι καταχωρημένες στο Παράρτημα Ι της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ («Habitats Directive») – δηλαδή ως προτεραιότητας οικοτόποι. Χωρίς καλή διαχείριση, κινδυνεύουν να μεταπέσουν σε θάμνους, στη συνέχεια σε δάσος, και να χάσουν τη χαρακτηριστική τους χλωρίδα.
Η έρευνα τονίζει ότι οι αγριοχοιροί μπορούν να λειτουργήσουν ως «μηχανικοί οικοσυστήματος» (ecosystem engineers), καθώς με τη συμπεριφορά τους βοηθούν στο να διατηρηθεί ένα μωσαϊκό διαφορετικών μικρο-ενδιαιτημάτων και έτσι να στηριχθεί η ποικιλότητα. Παρ’ όλα αυτά, επειδή το φαινόμενο μπορεί να πάει και «απέναντι», απαιτείται ειδική παρακολούθηση και ρυθμισμένη παρέμβαση από διαχειριστές.
Συμπεράσματα για τις δράσεις μας
Για εμάς που ασχολούμαστε με υπαίθριες δραστηριότητες και άγρια ζωή, η πληροφορία αυτή είναι διπλά σημαντική: από τη μία πλευρά επιβεβαιώνει ότι η άγρια πανίδα – ακόμη και τα είδη που θεωρούνται «πρόβλημα» – μπορεί να παίζει θετικό ρόλο στην οικολογική ισορροπία. Από την άλλη πλευρά, δείχνει ότι η «εκτός τόπου» και «εκτός κλίματος» διαχείριση μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα.
Η βασική συμβουλή: όταν αντιμετωπίζουμε πληθυσμούς αγριοχοιρων, δεν αρκεί να μιλάμε μόνο για μείωση. Πρέπει να υπάρχει επιστημονική παρατήρηση, καθορισμένος ρόλος του είδους στο οικοσύστημα και μετρημένες επεμβάσεις.
Η φύση δεν είναι απλώς θέμα περιορισμού – αλλά σωστής ισορροπίας.
0 Σχόλια