Τον τελευταίο καιρό ο Κυνηγετικός Σύλλογος Λεχαινών γίνεται αποδέκτης όλο και περισσότερων παραπόνων από μέλη του, κυρίως κατ’ επάγγελμα κτηνοτρόφους, οι οποίοι δέχονται επιθέσεις άγριων ζώων στα κοπάδια τους που σημαίνει με απώλειες στα ζώα τους, όπως όμως και από λαγοκυνηγούς, που διαπίστωναν κατά τις εκπαιδευτικές τους εξόδους αύξηση του αριθμού των αλεπούδων εις βάρος του πληθυσμού του λαγού.
Αν και ο Κυνηγετικός Σύλλογος Λεχαινών έχει ήδη δώσει ως κίνητρο για να έχει θηρευτικό ενδιαφέρον η αλεπού, την επιβράβευση κάθε κυνηγού- μέλος του Συλλόγου, που θα προσκομίσει μια ουρά αλεπούς με ένα κουτί φυσίγγια, αποφασίσθηκε ως Κυνηγετικός Σύλλογος να βρεθεί μια πιο δυναμική λύση, με τη σύσταση ομάδων καταπολέμησης άρπαγων στις περιοχές δικαιοδοσίας του Συλλόγου, που πλήττονται, κατόπιν φυσικά συνεννόησης με ντόπιους κυνηγούς, οι οποίοι διαθέτουν γνώση της εκάστοτε περιοχής.
Πρωτοπορεί ο Σύλλογος
Μια πρωτοβουλία, που είναι απαιτητική, γιατί προϋποθέτει κατάλληλα εκπαιδευμένα σκυλιά, γνώση του τόπου και σωστή συνεργασία των συμμετεχόντων, αλλά είναι η μόνη λύση , που μπορεί να δοθεί μέσω του εκάστοτε Κυνηγετικού Συλλόγου. Επιπλέον, σύμφωνα με τον πρόεδρό της Γιώργο Βέρροιο μέσω αυτής της πρωτοβουλίας ο Σύλλογος πρωτοπορεί και σε πανελλαδικό επίπεδο, γιατί δεν έχουν συσταθεί μέχρι στιγμής τέτοιες ομάδες συστηματικής διαχείρισης του πληθυσμού της αλεπούς. Κίνηση που μέλη του Συλλόγου ελπίζουν να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς μίμηση και από άλλους Συλλόγους, που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα.
Η πρώτη εξόρμηση
Η πρώτη εξόρμηση με σκοπό τη δίωξη των αλεπούδων πραγματοποιήθηκε το πρωί της περασμένης Κυριακής μεταξύ των χωριών Αγ.Θεοδώρων και Μέλισσας, περιοχές κατά βάση αγροτοκτηνοτροφικές, που οι κάτοικοί τους δήλωναν τις περισσότερες επιθέσεις και απώλειες στα κοπάδια τους.
Παρών καθόλη τη διάρκεια διεξαγωγής του κυνηγίου ήταν ο Ομοσπονδιακός θηροφύλακας της Γ’ ΚΟΠ, κ. Γεώργιος Λάττας, ο οποίος φρόντισε με την παρουσία του για την απρόσκοπτη διεξαγωγή του.
Σκοπός της εξόρμησης
Σκοπός της εξόρμησής, δεν ήταν μόνο η θήρευση αλεπούς, αλλά μέσα από αυτή και η ανάδειξη των προβλημάτων των ντόπιων κτηνοτρόφων, που πλήττονται άμεσα από άρπαγες, που ζουν στην περιοχή μας όπως η αλεπού και το τσακάλι.
Όσον αφορά την αλεπού, στη χώρα μας έχει ευρεία εξάπλωση και οι πυκνότητες των πληθυσμών της είναι συχνά υψηλές καθώς έχει μεγάλη προσαρμοστική ικανότητα και οι φυσικοί εχθροί της είναι λίγοι (λύκος και τσακάλι) και έχουν μικρή επίδραση. Αν και έρευνες απέδειξαν, ότι η αλεπού προκαλεί σοβαρή θνησιμότητα σε είδη με θηραματική αξία, όπως ο λαγός και τα ορνιθόμορφα, η αρμόδια Δασική υπηρεσία έπαψε από τη δεκαετία του 1980 να ασχολείται με την μείωση των πληθυσμών της αλεπούς.
Η αλεπού προκαλεί και ένα άλλο πρόβλημα, που αφορά τη δημόσια υγεία, τη λύσσα. Το ζώο αυτό θεωρείται δεξαμενή του ιού της λύσσας στη φύση. Η λύσσα είναι μια σοβαρή νόσος, που προκαλεί μηνιγγοεγκεφαλίτιδα και συνδέεται με θνητότητα σχεδόν 100 % τόσο στον άνθρωπο, όσο και στα ζώα, αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως.
Σίγουρα το κυνήγι δεν είναι η αποτελεσματικότερη λύση για την μείωση των αλεπούδων, επειδή η υψηλή αναπαραγωγή και η διασπορά των νεαρών αλεπούδων καλύπτουν γρήγορα τα σχετικά λίγα θηρευθέντα άτομα, όμως από τη στιγμή, που δεν επιτρέπεται κάποιο άλλο μέσο διαχείρισης του πληθυσμού της, αποτελεί μονόδρομο.
0 Σχόλια